عسل عجول

عسلم ، هشت ماه و یک هفتگی به دنیا اومدی این عجله هم نتیجه ی پاره شدن کیسه ی آب بود(تقریبا غروب اول خرداد 85  حدودا نیم ساعت بعد از رفتن خاله زینب و عمو علیرضا) من و محمد( بابا )خیلی وحشت کردیم چون بجز یک هفته ی اول بارداری که نمیدونستم باردارم بقیه ی مدت بارداری رو استراحت مطلق بودم (چون قبلا یه نی نی رو سقط کرده بودم ) بجز چند مورد (مثلا رفتن به مطب خانم دکتر هاله قانع و آقای دکتر صاحب نسق و سونوگرافی و یکی دو مورد متفرقه) اصلا از خونه بیرون نرفتم

همش باهات حرف میزدم و ازت خواهش میکردم که سالم بمونی و دختر باشی و به خدا هم التماس میکردم که تو رو سالم بهمون هدیه کنه

حالا درک میکنی که وقتی فهمیدم کیسه آب پاره شده چه حسی داشتم؟ آره حس کردم دنیا روی سرم خراب شده

رفتیم مطب خانم دکتر قانع و ایشون هم تائید کرن و گفتن باید سریعا به اولین بیمارستانی که نزدیکه و NICU داره خودمو برسونم خلاصه کلی معطل شدیم بیچاره خانم دکتر و منشی ماهشون به طور جداگانه و با دو خط مختلف با بیمارستان ها تماس می گرفتن تا ببینن کدومشون NICU خالی دارن اما امان از دست تلفن این بیمارستان ها

من هم که فقط گریه می کردم محمد هم که فکر کنم داشت سکته می کرد بعدا فهمیدم که رفته بود توی اتاق خانم قانع  و دسته چکشو در آورده بود و به خانم دکتر گفته بود ما توی این دنیا فقط یه آپارتمان داریم هرچقدر می خواین بگین تا بنویسم اما عسل رو سالم به دنیا بیارین چون اگه عسل طوریش بشه خانمم می میره

که البته خانم دکتر مهربون و خوشگل فقط سیصد هزار تومان گفتن و تازه بعد از مطمئن شدن از سلامتی تو نقدش کردن(گوارای وجودشون)

خلاصه بیمارستان  تهرانپارس واجدالشرایط شد و من با یک پیکان درب و داغون آژانس رفتم بیمارستان

قبلش خانم دکتر بهم دوتا آمپول زدن و گفتن برای کامل شدن ریه ی عسله

فردا صبحش یعنی دوم خرداد 85 ساعت هفت و چهل و پنج دقیقه تو به دنیا اومدی(خوش اومدی گلم) اما رفتی توی دستگاه                        خدارو شکر که تو هستی

     وزنت دو کیلو و یکصد گرم بود

 تو این عکس حدودا هفت روزه ای